Ve Adem hanımını tanıdı; ve o bir oğul ortaya çıkardı ve Şit olarak çağırdı:" (Yaratılış 4:25)
"Ve Şit’e, ona da ayrıca bir oğul doğmuştu; ve o onun adını Enoş olarak çağırdı: sonra adam Rab’in adını çağırmaya başladı." (Yaratılış 4:26)
<1> Enoş ve Şit insanların Yaradan-bilinçli olmasına ve O’na tekrar ibadet etmesine sebep oldu.
Bölüm 5
"Bu Adem’in neslinin kitabıdır.Yaradan’ın adamı yarattığı günde, Yaradan’ın kılığında yaptı O onu;" (Yaratılış 5:1)
<2> Dendiği gibi, İncil’deki bu neslin kitapları kimin kimin kızı veya oğlu olduğunu göstermek için kullanılmamıştır, ama yeni bir evrimsel süreç meydana gelmeden önce nesillerin geçtiğini göstermek içindir.
<3> "Yaradan’ın adamı yarattığı gün" sözü işaret eder ki, bir sonraki tabir, " Yaradan’ın kılığında yaptı O onu," sadece evrimsel sürecin ve yaratımın birinci safhasında doğruydu. Sonra Adem (adam) erkeğe ve dişiye bölündü.
<4> Bir insan ancak kendinin diğer parçasını bulduğu zaman mükemmel olacaktır. Fakat bazı insanların diğer parçaları reenkarne olmamış olabilir ve bunlar sannyasin (cinsel ilişkiden feragat edenler) olanlardır ve diğer parçaları ile ruhani düzlemde bir araya geleceklerdir. Bazıları androjenik doğmuşlardır.
"Erkek ve dişi yarattı o onları, ve kutsadı onları, ve adını Adem olarak çağırdı, yaratıldıkları günde." (Yaratılış 5:2)
<5> Bu surede Adem’in (ilk adam) erkek ve dişi olduğu oldukça açıktır. "ve onların adını Adem olarak çağırdı" cümlesi O’nun Adem olarak çağırdığı insanlara (birden fazla kişi) verilen addan söz ediyor. "onlar Adem ve Havva olarak çağırıldı" demiyor veya "erkek ve kadın," veya cinsiyetler arasında ayrım gösteren her hangi bir şey, ama O "onları" (bir den fazla demek oluyor) Adem olarak çağırdı. "Erkek ve dişi yarattı O onları" gösteriyor ki her biri erkek ve dişi idi aynı anda.
<6> "Yaratıldıkları günde" tabiri gösteriyor ki bu sonradan değişti ve Adem, Adem ve Havva olarak iki parçaya bölündü veya erkek ve kadın olarak. Birbirlerinden ayrılmışlardı ve her biri Yaradan’ın suretinden daha azlardı. Ancak bu iki parça bir araya gelince, materyal veya ruhani düzlemde, tekrar onlar mükemmel olabilir.
"Ve Adem yüz otuz yıl yaşadı ve kendi kılığından bir oğla baba oldu, kendi suretinden sonra; ve adını Şit olarak çağırdı:" (Yaratılış 5:3)
<7> Bu sure mükemmelleştirilmiş bir adamla (bölünmeden önce Adem) ve Yaradan arasındaki ilişkiyi açıkça gösteriyor. Yaradan Adem’i O’nun suretinde yarattı ve Adem (bölünmeden sonra) onun suretinde ve kılığında bir oğla baba oldu (mükemmelliğin yarısı). Adem kendi suretinde (kendi gibi) olan başka bir insan yarattı. Bu yüzden, o Adem'in oğluydu. Yaradan Adem’i (adam) yarattı (yaratımın başında) Kendi suretinde ve kılığında. Bu yüzden, Adem O’nun oğluydu!
<8> Bu yüzden bir insan mükemmelliğe ulaştığında o Yaradan’ın oğlu olur. <9>Başka bir nokta da, bu hayat zamanı diğerinden farklıydı, Abel ve Cain’e baba olduğu zamandan. Bu hayat zamanında yüz otuz yıl yaşadı ve Şit’e baba oldu.
"Ve Adem’in günleri Şit’e baba olduktan sonra sekiz yüz yıldı ve o oğullara ve kızlara baba oldu.:" (Yaratılış 5:4)
<10> O zamanlarda insan ömrü çok daha uzundu ve daha yavaş olgunlaşırdı. <11> "Adem’in günleri Şit’e baba olduktan sonra" sözü gösteriyor ki Şit onun ilk doğanıydı bu hayat zamanında. Bu surede Habil veya Kayin’den bahis yok. Eğer Habil ve Kayin ile aynı hayat zamanında olsaydı, Kayin burada onun ilk doğan çocuğu olarak belirmeliydi Şit değil. Ama Adem’in bu reenkarnasyonunda ve karısının, Şit ilk çocuğuydu. Sadece bütün nesillerin ilk doğanının adı anılıyor İncil’de bu bölümünde.
"Ve Adem’in yaşadığı bütün günleri dokuz yüz otuz yıl idi ve o öldü." (Yaratılış 5:5)
"Ve Şit yüz beş yıl yaşadı ve Enoş’a baba oldu:" (Yaratılış 5:6)
"Ve Şit sekiz yüz ve yedi yıl yaşadı Enoş’a baba olduktan sonra ve oğullara ve kızlara baba oldu:" (Yaratılış 5:7)
"Ve Şit’in bütün günleri dokuz yüz on iki yıl idi ve o öldü." (Yaratılış 5:8)
"Ve Enoş doksan yıl yaşadı, ve Kenan’a baba oldu:" (Yaratılış 5:9)
"Ve Enoş sekiz yüz on beş yıl yaşadı Kenan’a baba olduktan sonra ve oğullara ve kızlara baba oldu:" (Yaratılış 5:10)
"Ve Enoş’un bütün günleri dokuz yüz beş yıl idi ve o öldü." (Yaratılış 5:11)
"Ve Kenan yetmiş yıl yaşadı ve Mahalalel’e baba oldu:" (Yaratılış 5:12)
"Ve Kenan sekiz yüz kırk yıl yaşadı Mahalalel’e baba olduktan sonra ve oğullara ve kızlara baba oldu:" (Yaratılış 5:13)
"Ve Kenan’ın bütün günleri dokuz yüz on yıl idi ve o öldü." (Yaratılış 5:14)
"Ve Mahalalel altmış beş yıl yaşadı ve Yeret’e baba oldu:" (Yaratılış 5:15)
"Ve Mahalalel sekiz yüz otuz yıl yaşadı Yeret’e baba olduktan sonra ve oğullara ve kızlara baba oldu:" (Yaratılış 5:16)
"Ve Mahalalel’in bütün günleri sekiz yüz doksan beş yıldı ve o öldü." (Yaratılış 5:17)
"Ve Yeret yüz altmış iki yıl yaşadı ve Hanok’a baba oldu:" (Yaratılış 5:18)
"Ve Yeret sekiz yüz yıl yaşadı Hanok’a baba olduktan sonra ve oğullara ve kızlara baba oldu:" (Yaratılış 5:19)
"Ve Yeret’in bütün günleri dokuz yüz altmış iki yıldı ve o öldü." (Yaratılış 5:20)
"Ve Hanok altmış beş yıl yaşadı ve Metuşelah’a baba oldu:" (Yaratılış 5:21)
"Ve Hanok Yaradan ile yürüdü Metuşelah’a baba olduktan üç yüz yıl sonra ve oğullara ve kızlara baba oldu:" (Yaratılış 5:22)
<12> "Yaradan ile yürümek" tabiri saf bir hayat kovalamaya ve Yaradan tarafından kurulan Kanunları (Darma) gözlemlemeye ilişkindir. Her şeyin Darmasını takip ederek bir kişi hiçbir kanunu çiğnemeyecektir ve şiddetsiz bir hayat sürecektir. <13>Bu Yaradan ile aynı yolda yürüme sayılacaktır.
"Ve Hanok’un bütün günleri üç yüz altmış beş yıl idi:" (Yaratılış 5:23)
"Ve Hanok yürüdü Yaradan ile: ve o var değildi, Yaradan aldı onu." (Yaratılış 5:24)
<14> Hanok Yaradan ile yürüdüğünden (darmik bir hayat yaşadı), "o var değildi," tabiri bir önceki cümlenin sözcük dizisi ile karşılaştırıldığında: Hanok ölmedi ama "Yaradan aldı onu,"veya serbest kalmaya ulaştı veya Saf Bilince, anlamında yorumlanabilir. Hanok Yaradan ile yürüdüğünden, Saf Bilince ölümsüzlüğe ulaştı ve Yaradan onu aldı. <15>O tanrılardan (Yaradan’ın oğulları) biri oldu.
<16> Yaradan ile yürümeye hayatının ilerleyen yıllarından başlamasına rağmen (Metuşelah’a baba olduktan sonra -- sure 22), yine de Saf Bilince ulaştı.
"Ve Metuşelah yüz seksen yedi yıl yaşadı ve Lemek’e baba oldu:" (Yaratılış 5:25)
"Ve Metuşelah yedi yüz seksen iki sene yaşadı Lemek’e baba olduktan sonra ve oğullara ve kızlara baba oldu:" (Yaratılış 5:26)
"Ve Metuşelah’ın bütün günleri dokuz yüz altmış dokuz yıldı ve o öldü." (Yaratılış 5:27)
"Ve Lemek yüz seksen iki yıl yaşadı ve bir oğla baba oldu:" (Yaratılış 5:28)
<17> "Bir oğla baba oldu" burada ruhani olarak reenkarne edilmiş kişilik Nuh’tan söz ediyor. <18>Ayrıca, isminden söz edilmemesi ama sadece "oğul" kelimesi onun Yaradan’ın oğlu (O’nun suretinde, O’nun oğlu, bir Avatar) olduğu olarak yorumlanabilir.
"Ve O onun adını Nuh (Noah) olarak çağırdı, Bunun aynısı bizi işimizde ve ellerimizin zahmetinde rahatlatmalı Rab’in lanetlediği yeryüzünden diyerek." (Yaratılış 5:29)
<19> Nuh dünyaya dinlenme getirecek ve hayat süresi içerisinde yeni bir evrimsel basamak atlanacak ruhani bir kişilikti.
"Ve Lemek beş yüz doksan beş yıl yaşadı Nuh’a baba olduktan sonra ve oğulara ve kızlara baba oldu:" (Yaratılış 5:30)
"Ve Lemek’in bütün günleri yedi yüz yetmiş yedi yıl idi ve o öldü." (Yaratılış 5:31)
<20> 777 çok mistik bir sayıdır (üç yedi). Yedi Yaradan'ın sayısıdır. Ayrıca bu mistiklerin sayısıdır.
"Ve Nuh beş yüz yaşındaydı: ve Nuh Sam (Shem), Ham, ve Yafet’e (Japheth) baba oldu." (Yaratılış 5:32)
<21> Fakat Nuh’un görevi hakkında bilgilendirilmesi için olgunluğa ve bütün anlayışa ulaşana kadar sıradan bir hayattan geçmesi gerekliydi. <22>Ayrıca onun üç oğlu dünyada ki beş tip insanın sembolüdür (bölüm 9 ve bölüm 10’un sonunda açıklandı).
Sıradaki